ιοντικοί κρύσταλλοι

Κρύσταλλοι, τα συστατικά στοιχεία των οποίων είναι φορτισμένα ιόντα που ενώνονται μεταξύ τους με ιοντικές (ηλεκτροστατικές) αλληλεπιδράσεις. Τα ιόντα των ι.κ. μπορεί να είναι μονοατομικά ή πολυατομικά. Παραδείγματα ι.κ. αποτελούν οι κρύσταλλοι των αλογονιδίων των μετάλλων, των αλκαλίων και των αλκαλικών γαιών, που σχηματίζονται από θετικά φορτισμένα ιόντα μετάλλων και αρνητικά φορτισμένα ιόντα αλογόνων, καθώς επίσης και τα θειικά, πυριτικά, φωσφορικά και άλλα άλατα των αλκαλίων και αλκαλικών γαιών, στα οποία τα αρνητικά ιόντα των ριζών αποτελούνται από διάφορα άτομα. Εξαιτίας της φύσης των δεσμών τους οι ι.κ. παρουσιάζουν υψηλά σημεία βρασμού και τήξης, σπάνε εύκολα, δεν παρουσιάζουν μεγάλη σκληρότητα, έχουν την τάση να διαλύονται σε πολικούς διαλύτες και όταν διαλύονται σε αυτούς ή τήκονται είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού. Επειδή οι ι.κ., στην ιδανική περίπτωση, δεν έχουν ελεύθερα ηλεκτρόνια, παρουσιάζουν μικρή θερμική και ηλεκτρική αγωγιμότητα και καλή οπτική διαπερατότητα σε ένα μεγάλο μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Οπτική απορρόφηση παρατηρείται όταν η ενέργεια των φωτονίων είναι αρκετά μεγάλη ώστε να είναι δυνατή η διέγερση ενός ηλεκτρονίου από μια συμπληρωμένη ιοντική στιβάδα· αυτό συμβαίνει για ενέργειες γύρω στα 6 eV, στο τέλος δηλαδή της περιοχής του υπεριώδους φωτός.